Njeriu përveç gjuhës së tij ka mësuar në mënyrë instiktive të përdorë me të njëjtën mënyrë edhe një gjuhë tjetër, atë që quajmë Gjuhën e Trupit.

Trysnia e ditëve të fundit ndaj Islamit dhe myslimanëve, e dëshmuar pas ngjarjes së rëndë të Parisit, të cilën, natyrshëm e kemi dënuar, duke dënuar njëkohësisht mosrespektimin e jetës dhe mosvlerësimin e të drejtës së shfrytëzimit të saj për të krijuar e për të shprehur, qoftë edhe në mënyrë të gabuar mendimin dhe idenë, na ka shtyrë edhe më shumë të mendojmë e të reflektojmë rreth vlerave të lirisë, fesë dhe harmonisë së besimit dhe të dijes.

Të gjitha falënderimet e plota dhe madhështia absolute i takojnë vetëm All-llahut, Zotit të vetëm të gjithësisë. Atij, që i nënshtrohet secila krijesë, me a pa vullnetin e saj. Edhe ateistët dhe femohuesit, shohin me sytë, që Zoti ua krijoi, dëgjojnë me veshët, me të cilët, Ai i kompletoi, nuhasin me hundën, që Ai vendosi në qeniet e Tij, për të dalluar erërat nga njëra-tjetra, shqiptojnë me gjuhët e tyre, me të cilat Zoti i bëri të thonë atë që duan, kur dhe si të duan, sipas një logjike, që buron nga mendja, me të cilën Zoti përsosi qenien njerëzore.

Muhamedi, paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në thëniet e tija, i foli njeriut për vlera madhështore, të cilat paraqesin bazament të forte të kulturës së lartë, ardhmërisë së shëndoshë dhe mirëqenies shoqërore. Për të folur për këto vlera dhe thënie, do të na nevojitej shumë kohë dhe hapësirë, ndërkaq ne me këtë rast, do të përmendim disa prej tyre, sa për ilustrim:

Në kuadër të ndryshimeve që ka bërë Islami në jetën shoqërore, duke zëvendësuar parimet e injorancës me parimet e tij, ka qenë edhe ndryshimi në festa, në motiv dhe manifestim. Pra, edhe arsyeja pse festohet por edhe mënyra se si festohet, kanë ndryshuar në Islam.

Është transmetuar nga Pejgamberi a.s. se një dite e ka dëgjuar sahabiun e nderuar Ebu Musa El-Esh`ariun duke lexuar Kur`an dhe mësoi-kuptoi Pejgamberi a.s. leximin e tij me një zë të bukur dhe këndim të këndshëm

Civilizimet e hershme ndërtuan shumë mure, bile romakët njiheshin për harqet e sistemi ujor, të ashtuquajturat akuidukte, ku në to përdorej çimentoja etruske. Ndërtoheshin si mure, por me harqe dhe luanin rol perfekte për zbarkimin e ujit nga malet e larta nëpër qytetet e vendet urbane.(1)

Një nga temat, debati për të cilën vazhdon me gjithë vjetërsinë e saj, është edhe çështja e kombit.

Një ëndërr e bukur mu skalit në memorie, isha fëmijë dhe pashë në ëndërr një minare të bardhë, si dhe një xhami në fshatin Dojan-Bujan, ku njerëz dilni turma-turma pas faljes së namazit.

Punimi, të cilën do t’ua prezantojmë, mban titullin “Çfarë i solli shekullarizmi Evropës?!”, titull ky që nuk emërton një temë, problematika e të cilës nuk ka të bëjë me ne.