Njeriu gjatë jetës mund të përballet me njërën prej katër gjendjeve: begati, vështirësi, sprovë dhe mëkate.

Imazhet më të theksuara të shoqërive jofetare(1)

Dërgimi i pejgamberëve (resulë apo nebijë) është urtësi dhe mëshirë e jo pamundshmëri as anakronizëm, për shkak të pamjaftueshmërisë së njeriut(1) që t’i perceptojë dhe përvetësojë të gjitha gjerat që i sheh apo jo, që janë shpirtërore apo materiale, të kësaj apo asaj bote.

Zbulimin e asteroidit të parë e bëri astronomi gjerman Johan Bode, në vitin 1772.

Trupi apo aspekti fizik ka llojin e vet dhe nga lloj-llojshmëritë ka mësime që marrim, ashtu siç marrim mësime nga shkenca e fizikës dhe gjërave statike dhe jo statike që Allahu i krijoi.

Ky është viti i dytë me radhë ku në shumë vende botërore tanimë shënohet si dita Ndërkombëtare e mbulesës-hixhabit.

“Vallë, a nuk e sheh se si Allahu e përqas fjalën e mirë me pemën e mirë, e cila rrënjën e ka të fortë në tokë, kurse degët nga qielli? Me lejen e Zotit të saj (pema) jep fruta në çdo kohë. Allahu u tregon shembuj njerëzve, që t’ua vënë veshin.” (Ibrahim: 24-25).

Të drejtat e njeriut në Islam

Allahu e krijoi njeriun nga një pikë dhe ajo pikë u përpunua dhe u fabrikua, e njeriu u krijua dhe shpirti iu dha me lejen e Allahut.

Dualizmi jetë-vdekje është fenomeni më thelbësor i pashpjegueshëm nga njeriu dhe qëndron mbi të gjitha çështjet e tjera enigmatike. Nëse njerëzit do ta dinin se çka në të vërtetë përtej vdekjes, bota do të ndryshonte rrënjësisht. Mirëpo, vdekja nuk është tragjedia finale e jetës. Kjo tragjedi ndodh atëherë kur njeriu përjeton së gjalli vdekjen e tij shpirtërore.