Allahu e ka veçuar të Dërguarin me pozita të larta, dinjitet, përsosmëri në krijim dhe bukuri në pamje, me fuqi të mendjes dhe përsosje të shqisave, me natyrshmëri, prejardhje fisnike, moral, etikë, vendosmëri, dije, durim, mirënjohje, burrëri, asketizëm, përulësi, bujari, guxim, modesti, mëshirë, trimëri e devotshmëri.

Allahu xh.sh. në Kur’anin Fisnik thotë:

Feja është një gjë për të cilën lehtë flitet, por vështirë zbatohet. Shpesh, më shumë besojmë në gjëra të tjera, sesa në Allahun e Madhërishëm.

“Nënë, Muhamedi a.s., e thotë të vërtetën!" - kështu do t'i thoshte Jasiri, njëri nga shokët e Pejgamberit a.s., nënës së tij, e cila akoma nuk ishte bërë myslimane,

All-llahu i Madhërishëm, Krijuesi ynë, i përsosur në Lartmadhërinë e Tij, i pafund dhe i pakohë në ekzistencën e Tij, betohet në kohën:

Jetojmë në botën e kompjuterëve, të raketave kozmike dhe të zbulimeve të mëdha teknologjike, të cilat ndryshuan edhe mënyrën e jetesës dhe qëndrimit tonë.

Degë tjetër e besimit është edhe dashuria për Allahun xh.sh. dhe dashuria për hir të Tij. Përzgjedhja e Ibën Hibanit për të qenë kjo në kuadër të veprave të zemrës, flet për rëndësinë që ka kjo dashuri dhe për efektet edukative të saj.

Kurani e ka lavdëruar fuqinë e thirrjes si mjet edukues dhe që është qenësor në kuadër të metodologjisë së caves duke thënë: "E kush e ka fjalën më të mirë prej atij që thërret në rrugën e Allahut vepron punë të mira dhe thotë: “Unë jam prej myslimanëve.” (Fusilet 33)

Fjala kuranore 'Ikra' dhe provokimi i saj drejtuar njeriut para 14 shekujsh, vepron sikur të ketë ardhur dje, sot apo tani në këtë moment.

Hyrje