Përktheu dhe përshtati: Prim.dr.med.sc. Ali F. Iljazi

Afër pallatit mbretëror shtrihej një kopsht i madh e i bukur. Në atë kopsht rriteshin lloje të shumta frutash.

Një herë një zonjë po ecte mbi rërën në plazh. Bashkë me një valë deti, një gur i ndritshëm erdhi drejt e në këmbët e zonjës.

Një dhelpër duke ecur hasi në një lum dhe u ndal sepse nuk dinte sa mund të ishte thellësia e ujit.

Një mbret i ri mblodhi të gjithë rininë dhe iu tha se të vjetrit (pleqtë) janë të padobishëm dhe janë barrë për vendin. Ata janë të dobët dhe të pafuqishëm për të bërë ndonjë punë produktive.

Ishin dy vëllezër të cilëve babai u la trashëgimi një arë të madhe. Pasi i ati ndërroi jetë, ai e la me amanet që ara të ndahet përgjysmë midis tyre

Hiba Ammar shkruan: Kur babai im i propozoi martesë nënës sime, si dhuratë të kurorës (mehr) vendosi t’ia dhuroj suren Ali Imran, të cilën e kishte mësuar përmendësh.

Përshtati: Prim.dr.med.sc. Ali F. Iljazi

Njëherë e një kohë, një zog i çuditshëm jetonte në një pemë të madhe pranë brigjeve të një lumi. Zogu ishte i çuditshëm sepse kishte dy koka, por vetëm një stomak.

Një burrë i moshuar rreth të tetëdhjetave insistonte ta shoqëronte përdore gruan e tij, kudo që shkonte.