Xhamia e Çarshisë, e cila ndodhet në zemër të Prishtinës, është njëra ndër xhamitë me karakteristike në Evropë. Ajo që e bënë të jetë e veçantë nga xhamitë tjera është se minarja e saj është bërë me gurë prej bazës e deri në majë.

Nëse kalon nga Golemi i Kavajës apo vendos të qëndrosh për disa ditë në këtë vend turistik, patjetër që do të të bjerë në sy diçka e re dhe e veçantë, xhamia e re e Golemit, e cila, me dy minaret e saj të lartësuara, të jep përshtypjen e një kurore rrëzëllitëse vendosur mbi Golem. Ajo është nga ato objekte kulti që në vendin tonë “syri s’i ka parë e veshi për to s’ka dëgjuar”, pasi bukuria e saj të lë pa fjalë, arkitektura e saj të habit, ornamentet e brendshme, abazhurët dhe gjithçka tjetër të magnetizojnë e të tërheqin pa mbarim. Pa dyshim që kjo mund të konsiderohet dhurata më e çmuar për banorët e Golemit dhe të Kavajës, por edhe për këdo që viziton këtë zonë. Imami i kësaj xhamie, Gëzim Shahu, rrëfen në një intervistë për gazetarin Qani Sulku, se si lindi ideja për ndërtimin e kësaj xhamie madhështore, si dhe për ecurinë e punimeve e deri tek inaugurimi i saj pak ditë para fillimit të muajit të bekuar të Ramazanit.

Rrallëkush ka jetuar mbi një shekull, me mendje të kthjellët, si Rifat Jashari nga Zhegra e Gjilanit. Por, zor se mund të ketë një tjetër person që t`i ketë agjëruar 85 muaj të Ramazanit gjatë jetës së tij.
Nëse kjo kohë llogaritet në vite, atëherë del se axha Rifat ka agjëruar 7 vjet e disa ditë. Pak kush si ai ka kontribuar gjatë një shekulli jetë në çështjen kombëtare, fetare e arsimore.

Hafëzja më e vjetër në Maqedoni, 87-vjeçarja Merjem Ebibi, i kujton me mallëngjim muajit e Ramazanit të përjetuara ndër vite në Shkup.

Intervistë me Myftiun e Kosovës, Naim ef. Tërnava

Edhe pse martesat shoqërohen nga përbetimi klasik i një dashurie të ndërsjellë deri në vdekje, kjo ngjan shumë poetike në raport me realitetin, ku ndarjet, divorcet, shkurorëzimet, po i trondisin themelet e familjes, më tej dhe shoqërisë. Kjo po ndodh edhe në Kosovë, ku një lloj konservatorizmi, përfaqësuar sidomos nga idoli i familjes mbështetur në besnikërinë bashkëshortore, ishte gjithsesi një kolonë mbajtëse e fuqishme. Por që vit pas viti nuk po është kështu.

Si mundet që një burrë në moshën e mesme, i bardhë, skocez që jeton në bjeshkët skoceze të bëhet musliman-sidomos kur ai nuk ka takuar tamam asnjë musliman në jetën e tij?

Nuk ka shqiptar, i madh e i vogël, që të mos e njohë atë, pasi është figurë publike dhe emblematike në fusha dhe zhanre të ndryshme, në të cilat lëvroi dhe që akoma vazhdon të japë kontributin e tij të çmuar. Bëhet fjalë për skenaristin, regjisorin, aktorin dhe karikaturistin e mirënjohur Bujar Kapexhiu, i cili kohët e fundit është i angazhuar edhe si profesor në një universitet privat ku jep lëndën “Arti i të folurit në publik”.

Për qindra vjet, nga brezi në brez, odat kanë qenë shkollat tona tradicionale. Nëpër to mblidheshin të tre brezat, pleqtë, burrat dhe të rinjtë. Të parët, pleqtë, ishin mësuesit. Ata i ushqenin me dashurinë për kombin, atdheun, fenë, gjuhën, flamurin dhe për vëllazërimin mes shqiptarëve në të gjitha trojet tona etnike.

Në 17 vjetorin e rënies dëshmor të Hoxhë Jonuz Zejnullahut, në shtëpinë e kulturës “Gursel e Bajram Sulejmani” në Viti, më 4 maj u mbajt akademi përkujtimore.