Tregime

Një natë Ibrahim ibn Ed'hemi fjeti nën një shkëmb në Jerusalem.
Ëndërr i pa dy melekë duke zbritur nga qielli.

Isha duke u kthyer nga puna, kur papritmas në skaj të rrugës e vërejta një plak.

Në spital qëndronte i shtrirë një njeri i moshuar i palëvizshëm. Çdo ditë, atë e vizitonte një djalosh i ri – ulej afër tij, e ushqente, e pastronte, e shëtiste në kopshtin e spitalit, e pastaj i ndihmonte sërish të shtrihej, dhe shkonte vetëm atëherë kur plakut më nuk i duhej asgjë ...

I vdiq i prindi, dhe nuk i erdhi askush në përcjelljen e xhenazes së tij!! I biri, e mori xhenazen dhe e dërgoi në shkretinë për ta varrosur! Një bari i shkretëtirës, i cili kujdesej për dhentë, e vërejti djaloshin, dhe iu afrua, dhe i tha: Ku janë njerëzit?! Pse e varros prindin i vetëm?!

Derisa punoja si imam në xhaminë Sulltan Ahmed në Zenicë, mes gjithë atyre xhematlijve kisha edhe një xhemat të cilin e kisha edhe një shokë të mirë.

Hasan Basriu, një ndër dijetarët e kohës, teksa po udhëtonte me miqtë e tij, ndeshi rrugës djalin e njërit prej udhëheqësve të shtetit, i cili shoqërohej nga një numër i madh shërbëtorësh.

Bashkëpunimi është të punosh së bashku për një ideal; është diçka që ndërmarrim në punë dhe ku secili ka rolin e tij që sinqerisht ta përfundojë atë.

Gjatë studimit tim në Damask kisha një mik i cili quhej Sheik Basit. Ai dhe gruaja e tij njiheshin si njerëz shumë të devotshëm. Ata jetonin në një zonë të quajtur Haxher ul-Esved.

Ishte një plak i cili jetonte me djalin, nusen dhe nipin e tij.

Kur plaku filloi të hyj në moshën e shtyrë nuk ishte më në gjendje të ushqehej normalisht, duart i dridheshin dhe ushqimi i binte nga dora.

Një njeri e kishte babain plak dhe invalid. Gruaja gjithmonë i ankohej burrit: - Babai yt po krijon probleme, unë nuk mund të kujdesem më për të. Ose largoje nga shtëpia, ose largohem unë!