Një ditë, një njeri i pasur i jep një të varfëri shportën përplot mbeturina.

I varfëri buzëqeshi, e morri shportën, e zbrazi, e pastroi dhe e mbushi me lule të bukura. Pastaj u kthehu tek i pasuri dhe ia dha atij atë shportë.

Njeriu i pasur u çudit dhe tha: ”Pse po ma jep këtë shportë me lule të bukura, kur unë ta dhash shportën e mbushur me mbeturina?

Njeriu i varfër qeshi dhe iu përgjigj: “Secili jep atë që mban në zemër”.