Një tregim i bukur i fitimit të zemrës së njerëzve duke i falur dhe duke u sjell me mirësi, është edhe ky:

Një profesor kuvajtan tregon:

Një djalë i ri sapo ishte martuar dhe kishte filluar jetën martesore.

Një burrë gjeti një lëvozhgë të fluturës dhe vërejti se në te u shfaq një vrimë e vogël ...

Dikur një dijetar i dha nxënësit që e kishte edukuar vetë një gurë shumë të ndritshëm dhe i tha: “Bir! Merre këtë dhe tregojua tregtarëve që të dalin para! Pyeti ata se sa para japin për të! Por, kurrsesi mos e shit, dhe në fund sille këtu! Ti vetëm shiko se çfarë do të të thonë! Pastaj eja te unë dhe më trego!”

Tregohet për një njeri i cili quhej Enes ibn Amir.

Ishte një njeri i cili merrej me peshkim, e si zakon e kishte që të peshkon natën.

Autobusi me të cilin kthehesha nga puna, si zakonisht, ishte i stërmbushur me njerëz, të cilët më shtynin andej këndej, e kjo ma shtonte më tepër nervozizmin që e kisha.

Një bukuroshe e vogël mbante dy mollë në duar. Nëna e saj hyri në dhomë dhe e pyeti me buzëqeshje:

Një çift pas 11 viteve martese ishin bërë me djalë. Ai, për ta ishte drita e syve.