Nga dunat e rërës së shkretëtirës së Rub Al-Khalil në majat e mbuluara me borë të Dolomites në veri të Italisë, 17 vjeçarja Zehra Lari ka hyrë në histori duke u bërë gruaja e parë me hixhab, dhe gruaja e parë nga Emiratet e Bashkuara Arabe e cila konkuroi në garën ndërkombëtare në patinazh në akull.

E lindur me përkatësi myslimane, e rritur me idetë krishtere, e rikthyer sërish në besimin islam. Është kjo historia e Elona Hoxhës, gruas me shami, e cila ka ndërruar disa herë besimin e saj fetar.

Gruaja dhe familja janë dy institucione të cilat drejtpërsëdrejti e kushtëzojnë ekzistencën e njëra tjetrës.

Rasti i tyre është ende aktual dhe shumë i njohur në Francë. Ato janë shndërruar në simbol të luftës për të drejtat e njeriut dhe ato fetare, si dhe shembull i forcës dhe kurajos së femrës muslimane.

Dizenatorja e modës, amerikania myslimane, Nzinga Knight gjendet në një biznes që zakonisht lë pak hapësirë për imagjinatë.

Hixhabi është rekomandim islam që kërkohet nga gratë muslimane, por edhe që i bën ato të veçantë në këtë botë.

Rastet e fundit të diskriminimit tregojnë deri në cilën masë muslimanet e mbuluara, në vend të punës, janë lënë në “mëshirën” e punëdhënësve dhe retorikës së shpeshtë të politikanëve agjitatorë.

Me hixhab mbi kokë, kjo grua flet për gjërat që i ka kuptuar në Islam. Përkundër faktit se gjatë kësaj interviste ishte ende krishtere, ajo vullnetarisht ka zgjedhur të bart hixhabin. Islamin e përqafoi vetëm disa muaj më vonë.

Islami si fe, çdoherë e sidomos tani në kohën moderne, është akuzuar padrejtësisht nga injorantë se është pakëz i vrazhdë, dhe në jetën e përditshme (lexo: të shthurur), jo i mirëseardhur.

Allahu Teala në kur’anin famëlartë thotë: "Thuaju besimtarëve të ndalin shikimet (prej haramit), të ruajnë pjesët e turpshme të trupit të tyre, se kjo është më e pastër për ta... Thuaju edhe besimtareve të ndalin shikimet e tyre, të ruajnë pjesët e turpshme të trupit të tyre, të mos zbulojnë stolitë e tyre, përveç atyre që janë të dukshme, le të vënë shamitë mbi kraharorin e tyre..." (En Nurë, 30-31)