Tregon dr. Aid El-Karni

Gjatë periudhës së artë abasite, një nga dijetarët e Bagdadit, kryeqyteti i hilafetit islam të asaj kohe, mbante reputacionin se kishte dituri të madhe.

Në kohët e lashta, një prej mbretërve të asaj kohe kishte dal për të shëtitur në tregun e vjetër. Duke shikuar, sytë i shkuan në një dyqan të vjetër i cili nuk posedonte ndonjë gjë që t’i tërheq vizitorët, sepse dukej gati i zbrazur, kurse pranë tij qëndronte një plak i kërrusur, i ulur me qetësi në një shkamë të vjetër i zhytur në mendime...

Gjatë bajramit shkova të vizitoj mikun tim. Djali i tij i vetëm erdhi dhe më përshëndeti. Babai duke e parë me krenari filloi ta lavdëroj.

Jetonte një kohë një njeri i varfër bashkë me gruan e tij.

Një profesor në fund të ligjëratës mori një portokall dhe pyeti studentët: - Nëse e shtypi me tërë forcën këtë portokall, çka do të del nga ai?

Ishin tre njerëz dhe secili prej tyre në supet e tij barte nga dy thasë.

Në një vend jetonte një baba me të birin. Të dy ishin të dijshëm. Babai ishte punëtor e djali përtac.

Njëherë erdhi një njeri në vizitë te miku i tij. Qëndroi një kohë dhe kaloi bukur. Kur erdhi koha e ndarjes miku ia dhuroi një kalë. Ky u mahnit nga bujaria e mikut. I lumtur kalëroi dhe u largua.

Profesori filloi orën duke ngritur një gotë përplot me ujë. E ngriti lart aq sa mund ta shihnin studentët dhe pyeti: